ΝΙΚΟΣ ΦΑΣΟΥΛΑΣ:
Η κοινωνία να δώσει ευκαιρίες στη νέα γενιά
Ο Νίκος Φασούλας είναι 26 χρονών και θα πρέπει να αισθάνεται ευτυχής.
Ήθελε να γίνει οικονομολόγος και το πέτυχε: Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και εδώ και ένα χρόνο εργάζεται με σύμβαση στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας. «Στη ζωή χρειάζεται υπομονή, δεν γίνονται όλα από τη μια μέρα στην άλλη», με σοφία ανθρώπου άλλης ηλικίας.
Ποιος νέος όμως έχει υπομονή; Και ποιος δεν αγωνιά για την επαγγελματική του αποκατάσταση; «Ίσως περισσότερο και νωρίτερα απ΄ ότι πρέπει. Βλέπετε υπάρχει η πίεση, τόσο από το οικογενειακό περιβάλλον, όσο και από την κοινωνία. Όμως συχνά δεν αρκεί η λήψη ενός πτυχίου για να κατασταλλάξεις επαγγελματικά. Οπότε δε χρειάζεται βιασύνη και κυρίως να είναι κανείς αισιόδοξος…»
Στην καθημερινότητα λοιπόν το βάρος των ενδιαφερόντων του. Όπως κάθε νέου που χαίρεται τη ζωή. Οι φίλοι και οι βόλτες στην πλατεία Ταχυδρομείου και το κέντρο της Λάρισας, ο καλύτερος τρόπος διασκέδασης για το Νίκο. Οραματίζεται πιο ζωντανή τη συνοικία του. «Να, όπως έγινε ο Προφήτης Ηλίας. Ένα πάρκο, μια πλατεία, θα αλλάξουν και την Ανθούπολη», τονίζει.
«Αν αξίζει κάποιος να μιλήσεις, αυτός είναι ο Νίκος», μου συνέστησε μια φίλη. Νέα και υποψήφια κι αυτή στις δημοτικές εκλογές κι αυτό με παρεξένεψε. Δεν ήθελε να μιλήσει για το εαυτό της, οπότε αναθεωρώ την άποψή μου για μια γενιά που αρέσκεται –γιατί με τέτοια πρότυπα μεγάλωσε- σε αυτοπροβολή. Πάντως είχε δίκιο στην προτροπή της.
Ήθελε να γίνει οικονομολόγος και το πέτυχε: Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και εδώ και ένα χρόνο εργάζεται με σύμβαση στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας. «Στη ζωή χρειάζεται υπομονή, δεν γίνονται όλα από τη μια μέρα στην άλλη», με σοφία ανθρώπου άλλης ηλικίας.
Ποιος νέος όμως έχει υπομονή; Και ποιος δεν αγωνιά για την επαγγελματική του αποκατάσταση; «Ίσως περισσότερο και νωρίτερα απ΄ ότι πρέπει. Βλέπετε υπάρχει η πίεση, τόσο από το οικογενειακό περιβάλλον, όσο και από την κοινωνία. Όμως συχνά δεν αρκεί η λήψη ενός πτυχίου για να κατασταλλάξεις επαγγελματικά. Οπότε δε χρειάζεται βιασύνη και κυρίως να είναι κανείς αισιόδοξος…»
Από νωρίς επίσης είχε αποφασίσει ότι τον ενδιαφέρουν τα κοινά, ήθελε να ασχοληθεί με τα δημόσια πράγματα. Του άρεσε πάντα, λέει, να εκφέρει άποψη για το τι συμβαίνει γύρω του. Τώρα του δίνεται η ευκαιρία, να υπηρετήσει την Ανθούπολη όπου γεννήθηκε και ζει και τις γειτονιές του 4ου δημ. διαμερίσματος Λάρισας.
Παραπληγικός εκ γενετής, δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που ενδιαφέρεται για τα κοινά. «Δε το κάνω μόνο για τους ανάπηρους. Άλλωστε, δεν αρκεί να κάνεις κάποια έργα που διευκολύνουν τη ζωή, τη μετακίνηση του ανάπηρου. Το ζητούμενο είναι η αποδοχή της αναπηρίας. Έτσι, δεν αρκεί να διαθέτεις θέσεις στάθμευσης για αναπηρικά ΙΧ –και η Λάρισα έχει πολλές- αν οι συμπολίτες δεν τις σέβονται»…
Ο Νίκος μιλά με πάθος, πρωτόγνωρο για νέο, για τα κοινά και την πολιτική, διακρίνεις τη φλόγα και τη θέρμη σ΄ αυτό που πιστεύει. «Με ενδιαφέρει να βγω, ν΄ ακούσω τον κόσμο, να μιλήσω μαζί του, να μεταφέρω τα «θέλω» και τις ανάγκες του. Κι αν υπάρχει καλή διάθεση, πάντα θα βρεθεί μια λύση. Εγώ, το μόνο που ζητώ, είναι να δώσει η κοινωνία την ευκαιρία στη νέα γενιά, από την οποία, δυστυχώς, λείπει το χαμόγελο και η αισιοδοξία».
Στην καθημερινότητα λοιπόν το βάρος των ενδιαφερόντων του. Όπως κάθε νέου που χαίρεται τη ζωή. Οι φίλοι και οι βόλτες στην πλατεία Ταχυδρομείου και το κέντρο της Λάρισας, ο καλύτερος τρόπος διασκέδασης για το Νίκο. Οραματίζεται πιο ζωντανή τη συνοικία του. «Να, όπως έγινε ο Προφήτης Ηλίας. Ένα πάρκο, μια πλατεία, θα αλλάξουν και την Ανθούπολη», τονίζει.
Στόχοι και ενδιαφέρον λοιπόν υπάρχουν. Χρόνος; Όταν κάνεις κάτι με μεράκι, τότε βρίσκεις και το χρόνο, η αφοπλιστική του απάντηση.
Τρόπος; Προφανώς οι αλλαγές δεν γίνονται από ένα καφέ της πλ. Ταχυδρομείου, ούτε κρατώντας το τηλεκοντρόλ, απαντά, αποδεικνύοντας την πολιτικοποίησή του. Κι όχι μόνο για τα της καθημερινότητας. Αλλά και για τα πιο σημαντικά, που απασχολούν τη σημερινή νεολαία. «Πάς στον ΟΑΕΔ για να ανανεώσεις την κάρτα ανεργίας. Φτάνει όμως αυτό; Γιατί όλοι αυτοί που κάθονται στην ίδια ουρά του επιδόματος, να μην μπορούν να συνεννοηθούν και συλλογικά να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην εργασία;».
- Είμαι περισσότερο της άποψης ότι ο υπολογιστής είναι τελικά ένας τρόπος επικοινωνίας που μάλλον αποξενώνει. Πρέπει να βρεθείς με τον άλλο να συζητήσεις…
Όχι όμως ότι τον απαρνείται κιόλας. Και στο «facebook» θα τον βρεις με τους φίλους του και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του φέρνει μηνύματα. Ωστόσο ο Νίκος είναι «παραδοσιακός»: Προτιμά την άμεση προσωπική επαφή και τη δια ζώσης πολιτική συζήτηση.
Κάτι που προσπαθεί να περάσει και στην παρέα του. Χωρίς όμως να γίνεται φορτικός, επίμονος. «Μ΄ αρέσει η πολιτική, θέλω να εκλεγώ, αλλά επίσης θέλω να τους δείξω ότι θα παραμείνω ο Νίκος που ξέρουν…», προσθέτει.
- Θα ψηφίσει η γενιά σου;
Ίσως ήταν αυτή η στάση αφορμή για το πιο θερμό χειροκρότημα που εισέπραξε ο Νίκος κατά την επίσημη παρουσίαση του συνδυασμού. «Το χειροκρότημα εκείνο το μοιράζομαι με τον άνθρωπο που μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω αυτό που θέλω. Τον δήμαρχο Λάρισας», καταλήγει.
- Θα ψηφίσει η γενιά σου;
- Δυστυχώς δε θα ψηφίσουμε εύκολα. Όμως θεωρώ την αποχή έλλειψη πολιτικής άποψης. Δεν δέχομαι λοιπόν τους νέους που καταδικάζουν την κοινωνία από τα 26 τους χρόνια…
Ίσως ήταν αυτή η στάση αφορμή για το πιο θερμό χειροκρότημα που εισέπραξε ο Νίκος κατά την επίσημη παρουσίαση του συνδυασμού. «Το χειροκρότημα εκείνο το μοιράζομαι με τον άνθρωπο που μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω αυτό που θέλω. Τον δήμαρχο Λάρισας», καταλήγει.
* Ο Νίκος Φασούλας είναι υποψήφιος διαμερισματικός σύμβουλος στο 4οεκλογικό διαμέρισμα Λάρισας με τον συνδυασμό «Λάρισα Πόλη του αύριο».
Εφημερίδα Ελευθερία
Κυριακή: 10 Οκτωβρίου 2010
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου